Jedną z nowości w KotOR2 były formy walki mieczem świetlnym. Artykuł ten nie opisuje jednak ich mechaniki w grze, a to, czym są w uniwersum SW.
Pisząc ten tekst korzystałem z zasobów Biblioteki Ossus i Wookieepedii. Serdecznie dziękuję autorom opublikowanych tam materiałów.
P.S. Mimo że z używanych przeze mnie słów można wywnioskować, że pomiędzy wynajdywaniem kolejnych form walki mieczem świetlnym mijało wiele lat, tak naprawdę proces ten zachodził niemalże błyskawicznie.
Forma I
Shii-Cho, Determinacja, Droga Sarlacca
Pierwsza wynaleziona forma walki mieczem świetlnym. Wywodzi się ona z czasów, gdy broń ta dopiero powstawała i/lub stawała się popularna, dlatego jest ona prostym przeniesieniem manewrów szermierki zwykłymi, metalowymi ostrzami, których wcześniej używało wielu Jedi i Sithów (przy czym duża część tych ostatnich nie „przeszła” na miecze świetle, gdyż lubili uczucie wnikania ostrza w ciału i obserwowanie krwawiącego przeciwnika).
Droga Sarlacca dzieli ciało na sześć stref: głowa, prawy bok, lewy bok, prawa noga, lewa noga i plecy. Typowe uderzenia tej formy są idealnie prostopadłe, ale z racji trudności ich wykonania częściej używa się cięć skośnych. Pierwotnym celem tej techniki było wytrącenie lub zniszczenie broni przeciwnika, ale potem zaczęto stosować także brutalniejsze sposoby na zakończenie walki.
W późniejszym czasie Shii-Cho, z racji łatwości opanowania, była podstawą szkolenia Jedi w walce mieczem świetlnym i to z niej „wyprowadzało się” wszystkie inne formy. Ponadto, spokojnie można było je stosować z wieloma rodzajami broni, w tym nawet z biczem świetlnym.
W schyłkowym okresie Starej Republiki najbardziej znanym użytkownikiem Shii-Cho był Nautolianin Kit Fisto, który zginął jako ostatni z Jedi towarzyszących Mace’owi Windu w próbie aresztowania Palpatine’a, nie dane nam było jednak zobaczenie go w dłuższej walce.
Forma II
Makashi, Rywalizacja, Droga Isalamira
Forma walki wynaleziona w czasie, gdy na porządku dziennym były pojedynki z innymi użytkownikami Mocy i miecza świetlnego, tj. okresie wielu kolejnych walk z Mrocznymi Jedi. Chociaż utożsamiane jest z nią Makashi, pierwszym reprezentantem Formy II była Lus-ma, z której powyższy styl wyewoluował.
„Rywalizacja” jest typową formą pojedynkową, kładzie bowiem nacisk na szermierkę, finezję i precyzję władania ostrzem. Technika ta, jeśli chodzi o walkę miecz-w-miecz, jest w zasadzie bezkonkurencyjna. Niestety, często zawodzi w wypadku pojedynku z przeciwnikiem wyposażonym w blaster.
Typowy miecz świetlny używany z Formą II posiada zakrzywioną rękojeść, która ułatwia wyprowadzanie cięć pod trudnymi do sparowania kątami. Znamienne jest też to, że taki styl walki uprawiało się jedną ręką, w przeciwieństwie do wszystkich innych, w których na ogół trzymało się miecz świetlny w obu dłoniach. Charakterystyczna jest też postawa wyjściowa „Drogi Isalamira” – ułożenia miecza pionowo wzdłuż klatki piersiowej i głowy, a następnie wymach skośny w dół.
W schyłkowym okresie Starej Republiki najbardziej znanym użytkownikiem Makashi był Hrabia Dooku, którego pojedynki mogliśmy także oglądać na ekranie.
Forma III
Soresu, Wyciszenie, Droga Mynocka
Gdy wieloletnie walki z Sithami się skończyły, Jedi zaczęli częściej niż z innymi użytkownikami miecza świetlnego walczyć z osobami uzbrojonymi w blaster. W takich to okolicznościach powstała Forma III.
Jest to forma typowo defensywna, skupiona pierwotnie właśnie na odbijaniu wiązek laserowych. Mimo takiego rodowodu, można było jej używać, i to nie bez sukcesów, także w pojedynkach na miecze świetle. Jedi decydujący się na ten styl walki byli na ogół wyciszeni i dobrze zespoleni z Mocą, dzięki czemu ich zdolności przewidywania nadciągających ataków była maksymalizowana – stąd nazwa „Wyciszenie”.
W schyłkowym okresie Starej Republiki najbardziej znanym użytkownikiem Soresu był Obi-Wan Kenobi (aczkolwiek zaczynał on od Ataru). W jego pojedynku z Greviousem możemy zaobserwować typową postawę wyjściową tego stylu: szeroki rozkrok, miecz uniesiony pionowo nad głową i druga ręka wyciągnięta w przód.
Forma IV
Ataru, Wytrwałość, Droga Jastrzębionietoperza
Defensywna Forma III, co nie dziwne, nie odpowiadała wielu Jedi, wolących bardziej proaktywny styl walki. Właśnie dla nich wynaleziono Formę IV i V – obecnie zajmiemy się pierwszą z nich.
„Wytrwałość” jak żadna inna forma stawiała na szybkość, zręczność i akrobatykę bardziej niż na typowy fechtunek. Jedi jej używający często zmieniał pozycję i stosował taktykę atak-ucieczka-atak. Z tego względu był to styl idealny dla członków takich ras, które były niezbyt silne fizyczne i niewielkich rozmiarów. Wadą opisywanej techniki była jej słabość przy walce z wieloma przeciwnikami, gdyż ciężko było zarówno skupić się na akrobatyce, jak i obserwować kilku wrogów.
W schyłkowym okresie Starej Republiki najbardziej znanym użytkownikiem Ataru był Yoda, chociaż w epizodzie I walczą nim prawdopodobnie zarówno Qui-Gon Jinn, jak i Obi-Wan Kenobi.
Forma V
Shien/Djem-So, Agresja, Droga Smoka Krayt
Druga z najbardziej ofensywnych form walki mieczem świetlnym. Shien jest wcześniejszym wariantem, przydatnym w walce z wieloma przeciwnikami, zwłaszcza wyposażonymi w blastery, natomiast Djem-So to jego wersja rozwojowa używana w pojedynkach.
W przeciwieństwie do Drogi Jastrzębionietoperza, Droga Smoka Krayt wykorzystywała w ofensywie nie zwinność, a siłę użytkownika - jej podstawą są szerokie, potężne cięcia. Forma ta była dość popularna, gdyż zasadniczo nie wymagała bardzo wysokich umiejętności szermierczych. Cechą charakterystyczną Shien (ale już nie Djem-So) jest trzymanie miecza świetlnego odwrotnie niż zazwyczaj (tj. ostrzem do tyłu, nie do przodu).
W schyłkowym okresie Starej Republiki najbardziej znanym użytkownikiem Shien/Djem-So był Anakin Skywalker. Tego stylu używał także prawdopodobnie jego syn, Luke.
Forma VI
Niman, Rownowaga, Droga Rancora
Forma VI w założeniu została wynaleziona jako połączenie wszystkich poprzednich. Miała stawiać, jak widać po alternatywnej nazwie, na idealną równowagę między atakiem i obroną. W praktyce jednak stała się stylem zbyt „ostrożnym”, przez co raczej nie pozwalała na rozwinięcie dużych umiejętności walki – aczkolwiek przyczyną tego stanu rzeczy był również fakt, że używali jej głównie dyplomaci i negocjatorzy, nie wojownicy.
Wartym odnotowania jest fakt, że Niman bardzo dobrze spisywał się w walce dwoma mieczami świetlnymi. W takim wariancie rozwinął się w styl o nazwie Jar’Kai, który był już bardziej agresywny (stąd niektórzy przypisywali go do Formy VII).
W schyłkowym okresie Starej Republiki najbardziej znanym użytkownikiem Nimanu był Cin Drallig, nauczyciel szermierki w Świątyni Jedi na Coruscant – aczkolwiek on z racji zawodu znał się na wszystkich formach walki mieczem świetlnym.
Forma VII
Juyo/Vaapad, Zażartość, Droga Vornska
Forma oparta na poddaniu się emocjom w walce, pozwalająca walczyć w sposób zażarty, nieprzewidywalny i bardzo skuteczny. Była to technika stosowana głównie przez Sithów, gdyż czyniła użytkownika podatnego na podszepty ciemnej strony Mocy (aczkolwiek Mace Windu mawiał, że jest to „sposób przekucia jego wewnętrznego gniewu w narzędzie światła”).
Do Drogi Vornska należą zasadniczo dwa style – Juyo, używany przez Palpatine, oraz Vaapad, którym walczył Mace Windu. Według niektórych Vaapad jest rozwinięciem Juyo.
Inne filozofie walki
Poza wymienionymi powyżej formami walki mieczem świetlnym, jego użytkownicy mogli też stosować inne filozofie walki.
Forma 0 jest sposobem używania miecza świetlnego... bez jego włączania. Jej zwolennicy twierdzili, że każdy konflikt można rozwiązać pokojowo, bez uciekania się do przemocy – niektórzy w ogóle nie posiadali miecza świetlnego.
Dun Möch, technika Sithów, polega na osłabieniu woli i skupienia przeciwnika przy pomocy słów: znieważania, kuszenia itp. Taktyka ta mogła jednak skończyć się tragicznie dla użytkownika, czego przykładami są Hrabia Dooku czy Darth Vader – obaj doprowadzili tym do swojej porażki. Jedi także stosowali swoiste Dun Möch, nakłaniając wroga do zaprzestania walki i przejścia/powrotu na jasną stronę Mocy (jak Luke Skywalker w pojedynku z Darthem Vaderem).
Sokan to filozofia walki stawiająca na to, by zawsze mieć lepszą pozycję niż przeciwnik. Zastosował go Obi-Wan Kenobi w swoim pojedynku z Anakinem Skywalkerem.
Trispzest to korzystający z elementów Formy VII styl walki powietrznej, używanej przez istoty (w tym Jedi i Sithów) mogące latać lub lewitować.
Trákata jest techniką, która wykorzystuje możliwości szybkiego włączania i wyłączania miecza w celu wytrącenia przeciwnika z równowagi lub przełamania jego obrony.