Ludzie
Można ich spotkać w każdym z zakątków Kann. Są najbardziej zróżnicowani jeśli chodzi o poszczególne cechy, takie jak zachowanie, kolor włosów, oczu, wzrost. Wszystko to zależy od terenu, na którym aktualnie zamieszkują. Północ zdecydowanie zdominowana jest przez jasną karnację, blond lub rude włosy oraz jasne oczy, niebieskie lub zielone. Wszelkie wyspy, tereny morskie na południu zamieszkują ludzie o ciemniejszej skórze, włosach i oczach. Jest to jednak czynnik umowny. Duży wpływ ma mieszanie krwi pomiędzy szczepami.Są ciekawi świata, podejmują się wielu przedsięwzięć i nie chcą tracić ani jednej chwili, czując nad sobą piętno krótkiego żywota. Ich charakter może sięgać od praworządnego dobrego aż po złych do szpiku kości.
Żyją średnio 60-80 lat, aczkolwiek zdarzają się osoby dożywające setki.
Szczepy:
Duralevowie – są rozmiłowani przede wszystkim w koniach. Znani z hodowli tych zwierząt, które są traktowane przez nich niczym bliskie osoby. Z natury dość awanturniczy, nie boją się brać udziału we wszelkich pijackich burdach, rany traktując jako oznakę męstwa. W chwili zagrożenia potrafią stworzyć zwartą społeczność. Nie krępują się przed napadnięciem sąsiedniej wioski i spaleniem jej doszczętnie. Władza w osobie króla bądź królowej jest przez nich akceptowana, aczkolwiek nie szanowana.
Moerzy – lud koczowniczy, gdzie każde z plemion posiada swego przywódcę. Kobiety są najcenniejszym skarbem, dlatego też dba się o ich bezpieczeństwo i nie mogą wykonywać męskich zajęć. Wierzą w potęgę natury i w większości odrzucają bogów bardziej cywilizowanych ludów, aczkolwiek zdarzają się wyjątki.
Są wysocy, posiadają mocno zarysowane rysy twarzy, ich skóra wygląda, jakby była mocno opalona i mieni się rdzawym kolorem, mają ciemne oczy i włosy, zawsze długie i proste.
Zerelowie – historia tego szczepu nie jest okryta sławą. Jako iż powiązani są z Iteliusem Alusawir, który rozgniewał bogów zabijając własną matkę, przez długie lata starali się żyć bardziej w ukryciu, z dala od tych, którzy mogliby im zaszkodzić.
Silnie związani z rodzinami i własnym państwem, wierni ideałom. Więzy krwi są dla nich najważniejszym aspektem życia. Umiłowali sobie przede wszystkim taniec, którego pozazdrościć mogłaby niejedna osoba. Są też wyśmienitymi psiarzami, potrafią odnaleźć głęboką więź z tymi czworonogami, traktującymi Zerelów o wiele łagodniej, niż innych.
Vani – nacja dumna, bardzo często wyniosła, lubująca się w bogactwie i drogich tkaninach. Są urodzonymi żeglarzami, rzeźbiarzami, alchemikami, parają się też nekromancją. Zostali skazani przez bogów za swą pychę i pokarano ich krótkim życiem. Wygląd zależny jest tylko terenu, na którym żyją. Są bardzo mocno uprzedzeni do Elfów, wręcz ich nienawidzą. Ma to związek z elfią długowiecznością, której Vani zostali pozbawieni. Nietolerancyjni wobec odmiennych wiar niż ich własna.
Feydorzy
Rasa zdecydowanie masywniejsza od ludzi. Za sprawą wyładowań magicznych oraz konieczności przystosowania do surowych warunków, wytworzyła się w ich organizmie dodatkowa para płuc oraz drugie serce. To lud miłujący się przede wszystkim w walce, lecz nie jest to regułą. Przeważnie posiadają długie włosy, a ich oczy są głębiej osadzone niż u ludzi. Kobiety Feydorów dorównują swoim mężczyznom w odwadze i chęci walki, są również mocniej zbudowane niż ludzkie kobiety. Wytrawni z nich podróżnicy, potrafią przystosować się do ciężkich warunków życia, co wykształciło w nich „kamienną skórę”, będącą odporną na większą ilość urazów i pogodę. Żyją średnio 60 – 70 lat.Szczepy:
Feydor Pustynny – jak sama nazwa wskazuje, szczep ten zamieszkuje przede wszystkim tereny pustynne, południowe, przez co ich skóra utraciła nieco na swej twardości. Nie ma ani jednego Feydora o bladej karnacji, kolor skóry mieści się od połyskującego, lekko złotawego odcienia, aż niemalże do czerni.
Kobiety ozdabiają swe ciała przede wszystkim złotymi bransoletami. Mówi się, że im więcej ich, tym wartość kobiety jako żony jest wyższa. Mężczyźni zaś lubują się w przyozdabianiu skóry wszelakimi tatuażami.
Zamieszkują przede wszystkim miasta, nazywane też siczami, założone przez siebie w ostępach skalnych i jaskiniach. Sicz jest zamieszkała, dopóki istnieje odpowiedni dostęp do wody i trawy. Gdy tego zabraknie, Sicz zostaje przeniesiona w inne miejsce. Kobiety zajmują się przede wszystkim domem i tymi czynnościami, na które mężowie nie mają czasu. Nie stoi jednak nic na przeszkodzie, by i one zajęły się walką. Muszą jednak starać się o wiele bardziej, by zyskać szacunek jako wojowniczki.
Feydor Górski – są nieco niżsi niż kuzyni z pustyń, ich ciała są bardziej przysadziste i umięśnione. Wolą przyozdabiać się w skórę i ozdoby wykonane z kości i drewna, niż w złoto i tatuaże. Są silnie powiązani z żywiołem ziemi, dlatego tak bardzo ukochali górskie tereny. Panuje wśród nich kult matki – to z niej rodzi się życie, jest ona opiekunką i dobrym duchem rodziny, dlatego kobiety traktuje się na równi z mężczyznami.
Najważniejszą dla nich regułą jest gościnność. Niezależnie od relacji z drugą osobą, starają się ugościć ją jak najlepiej. Jednak złamanie przez gościa zasad postępowania równa się temu, że gospodarz ma prawo potraktować go według swojej woli. Specjalizują się przede wszystkim w tropieniu i walce. Jednak wielu osobników poświęca swe życiu drodze kowala bądź magii żywiołów.
Są neutralni wobec wszystkich ras, uważając, iż należy szanować każdego. Wszystko jednak może zmienić się, gdy druga osoba narazi się Feydorowi.
Suele
Nazywani Pasterzami Drzew, Opiekunami Lasów. To istoty z początku podobne do elfów bądź ludzi, jednak są zdecydowanie mniejsi posturą i wzrostem. Ich skóra w wieku młodzieńczym (15 lat) jest oliwkowo zielona i wraz z wiekiem staje się pobrużdżona i bardziej w dotyku przypomina suchą korę drzewa. Pod koniec życia, w wieku około 65 lat, tracą możliwość poruszania się, wrastają w ziemię i przeobrażają się w tak zwane drzewo śmierci.Potrafią porozumiewać się ze zwierzętami oraz roślinnością, a także w razie niebezpieczeństwa zakamuflować się. Ich wzrok, w przeciwieństwie do ludzi, jest doskonale przystosowany do mroku, widzą nawet do 200 metrów, przy czym kolory rozpoznając do 50 metrów.
Wierzą w Wielkie Drzewo Życia jako tego, od którego pochodzą. Po śmierci stają się częścią natury oraz jego. Chronią lasu, swego domu, zarówno za pomocą magii natury, jak i broni, czego nauczyli się od elfów.
Szczepy:
Prawdziwy Suele – obecnie zamieszkują dosyć niebezpiecznie tereny, preferują bardziej odizolowane tereny, gdzie w spokoju mogą żyć w zgodzie z naturą. Nazywają siebie Prawdziwymi, gdyż nie porzucili pradawnych nauk oraz zbierają się pod przewodnictwem Khalaara, którego nazywają Ojcem.
Mroczny Suele – szczep, na którym najdotkliwiej odbiły się walki z demonami. Ich skóra już za życia przybrała kolor śmierci, a każdy z osobników w pewien sposób jest szalony. Wszystko to za sprawa zła, jakie musieli oglądać, spalonych lasów i kniei. Ojciec tego szczepu, Gorgom, jako pierwszy popadł w szakeństwo.
Orkowie
Istoty o bardzo wybuchowym temperamencie i skłonnościach do mordobicia, jednak szanują naturę i starają się żyć z nią w zgodzie. Posturą zdecydowanie przewyższają ludzi, a ich twarze wyglądają na grubo ciosane. Wystająca, masywna dolna szczęka i długie kły zachodzące na dolną wargę. Tak najlepiej można opisać typowego Orka. Barwa ich skóry mieści się od koloru przypominający ludzki, przez brąz, po zieleń. Mogą dożyć nawet 100 lat, lecz są to skrajne przypadki.Wbrew pozorom są to istoty bardzo honorowe i walczące do samego końca. Posiadają dumę, której przełamanie ze strony przeciwnika kończy się porażką Orka. Są prości, do życia wystarczy im dobre jadło, solidna broń i godna opowieść o dokonaniach przodków. Są podzieleni na kasty: Szamanów, Wojowników, Łowców i Twórców.
Szczepy:
Krog'ut – zamieszkują tereny górzyste, często niebezpieczne dla zwykłego człowieka. Z racji panujących w górach surowych warunków, postura tego szczepu stała się bardziej krępa i przygarbiona przez lata. To najbardziej wojowniczy i krwawy lud, który za największą wartość uznają walkę. Nie straszna im nawet potyczka z górskim trollem.
Są bardzo dobrze obeznani w swoich terenach i nie mają problemu nawet na trudnych szlakach. Widzą całkiem nieźle w ciemnościach przez różnice temperatur otoczenia.
Uru'thai – mieszanka orka oraz człowieka. Najczęstszym scenariuszem były napady orczych plemion na pobliskie wioski i gwałty na ludzkich kobietach. Uru'thai mogą wyglądać różnie, zależne jest to od tego, czyjego rodzica geny dominują. Jedno jest pewne: są bardzo pesymistycznie nastawieni do świata. Okazują niespodziewanie wielką agresję, bezmyślny szał, który nawet pełnokrwiści Orkowie uważają za coś niegodnego.
Skor'ta – nazywani pielgrzymami. Bardzo przywiązani do tego, co sami zdobyli lub stworzyli. Dumni i bardzo często gwałtowni. Niemniej, są bardzo honorowi, dlatego gdy ktoś, kto zasłużył na ich szacunek, będzie w niebezpieczeństwie, oni na pewno rozprawią się z wrogiem. Często podróżują, jednak przeważnie po terenach odległych od cywilizacji, którym po prostu nie ufają.
Dobrze znoszą różnice temperatur, a wszelkie wyładowania atmosferyczne nie robią na nich wrażenia.